اسیب های دوران کودکی چیست

اسیب های دوران کودکی چطور می تواند در بزرگسالی ما تاثیر بگذاردوهمچنین اسیب هایی که ثمره کودک ازاری در کودکی توسط اطرافیان ایجاد می شود چه تاثیرات بلند مدتی در زندگی ما دارد.

در حوزه خودشناسی و تشخیص نوع شخصیت انسان انچه برای روانشناسان بسیار با اهمیت است این است که وضعیت یک تا هشت سالگی ما چطور بوده و چه رفتارهایی رااز اطرافیان خود دریافت کرده ایم.

کودک تمام این رفتارها چه مطلوب وچه نامطلوب مانند یک دوربین فیلم برداری درضمیر ناخوداگاه خود ضبط میکند و تا اخر عمر برداشت های نادرست خود از این رفتارهارا در زندگی خود اجرا می کند.

نکته قابل تامل این است که طبق تحقیقات انجام شده درعلم روانشناسی فقط 12 درصد از رفتارهای ما از خوداگاه است و 88 درصد ان مربوط به ضمیر ناخوداگاه است که ما تسلطی بر روی ان نداریم و از همه مهم تر اینکه 80درصد از این 88درصد ناخوداگاه ما، مربوط به اتفاقاتی است که تا هشت سالگی تجربه کرده ایم پس بررسی اسیب های دوران کودکی بسیار مهم است.

چه رفتارهایی در کودکی به ما اسیب زدند

مسئله ای که برای علم روانشناسی کاملا روشن است،اینکه تمام ما اسیب های دوران کودکی راتجربه کردیم و بطور ناخواسته ان رفتارهای منفی که در ضمیر ناخوداگاه ما ثبت شده بر روی شخصیت فعلی ما اثر گذاشته است.

پس پرداختن به موضوع اسیب های دوران کودکی برای همه با اهمیت است.

از جمله رفتارهای اشتباهی که اطرافیان بطور خواسته و یا ناخواسته به ما القا کردند می توان از تحقیر ،تمسخر،تنبه بدنی،برچسب زدن های منفی و بسیاری از رفتارهای دیگر نام بردکه در مطالب بعدی به انها می پردازیم.

مکانیسم اسیب ها به چه صورت عمل می کند

درک یک کودک از دنیای پیرامون خود و شناخت این جهان تا یک سالگی توسط حس لامسه او است یعنی حس اولیه کودک و دریافت او از دنیا که در راستای بقای او می باشد.

در این دوران کلیه نیازهای فیزیکی کودک بلافاصله باید پاسخ داده شود نیاز به خوردن،خوابیدن،نظافت،دوری از صداهای بلند و ان چیزی که ارامش کودک را از او بگیرد.

اما بین یک تا هفت سالگی هیجان و هوش در اوایجاد می شود که هردو باهم احساسات کودک را می سازد. در این مورد برداشت ما از رفتار اطرافیان خود، بسیار مهم است چون به درک نسبی از دنیای اطراف خود رسیدیم و دنیا را با توجه به رفتار اطرافیان می سنجیم.

در موضوع اسیب های دوران کودکی بسیار اهمیت دارد تا اینکه بدانیم والدین و اطرافیان ما چه رفتارهای خوشایند و یا ناخوشایندی با ما داشتند چون این رفتارها برداشت ما از زندگی را تشکیل می دادند و برداشت ما هم شخصیت مارا شکل داده است.

نکته مهم در اسیب های دوران کودکی

ان چیزی که بسیار مهم است اینکه انسانها تا هفت سالگی هیچ علائمی از عقل و منطق در وجود خود ندارند و مکانیسم تفکر عقلانی و تجزیه تحلیل انها از هفت سالگی به بعد شروع می شود و باید تقویت شود.

اسیب های دوران کودکی که در بزرگسالی تاثیرات بسیار منفی در شخصیت ما می گذارد ثمره برداشت ما از زندگی برمبنای یک تا هفت ساگی ما است یعنی برداشت غیر واقعی که برپایه رفتارهای اشتباه دیگران بوده است.

این برداشت های اشتباه فاقد نگاه عقلانی و منطقی بوده اما مشکل اینجاست که بسیاری ازما تا اخر عمر این برداشتها و باورها ی اشتباه را با خود داریم و نمی خواهیم تا دوباره این باورها را واکاوی کنیم.

یکی از راهای موثر در پیدا کردن ریشه رفتارهای ما که برگرفته از برداشتهای اشتباه در کودکی بوده تئوری تحلیل رفتار متقابل است این تئوری زوایای پنهان شخصیت مارا روشن میکند تا بفهمیم که چرا در حال حاضر این حس رو دارم ویا چرا دارم این رفتار را ازخودم نشان می دهم.

مطلب قبلی… شخصیت و خود شناسی

مطلب بعدی…تحلیل رفتار متقابل